In mijn eigen lagereschooltijd overkwam het mij wel eens dat ik naar de huisarts moest omdat er een voetwratje verwijderd moest worden. Dat deed hij eerst met iets wat ik vooral van de handenarbeidlessen kende, de guts, en later met stikstof. Van dat laatste beweerde hij dat het extreem koud was maar wat toch heel heet aanvoelde. Hoe dan ook herinner ik me die momenten als dermate stressvol en zeer pijnlijk dat ik die arts en zijn guts nog altijd voor me zie.
Volgens thuisarts.nl komen voetwratjes door een virus, het humaan papillomavirus, en is niet aangetoond dat het komt door zwembaden, openbare douches of van sporten op blote voeten. Maar omdat kindertjes in zwembaden op blote voeten rondlopen en omdat grote mensen met hun grote schoenen op straat lopen, willen we die voetjes graag beschermen tegen het vuil dat die schoenen op de vloer zouden achterlaten. Je kunt dat overdreven vinden, maar er kleeft wel meer gevaarlijke viezigheid onder zolen en op zich is ook er niks op tegen, zou ik zeggen. Iedereen even de schoenen uit en op sokken de natte plekken in de zwembadgang vermijden.
Ook op de kinderopvang zie ik dit tegenwoordig op de afdeling waar de allerkleinsten rondkruipen en -tijgeren. Sokjes gaan vaak ongezien uit, maar vooral de handjes die ook vaak in de mond gestopt worden, moeten absoluut binnen niet vuil worden gemaakt en besmet met allerlei bacteriën en virussen. Vandaar dus dat ik zou denken dat iedere ouder bij het wegbrengen en ophalen van het kroost, vriendelijk maar dringend gevraagd zou kunnen worden de schoenen even uit te doen.
Was het maar zo. In plaats daarvan staat, zowel bij de ingang van het zwembad als bij de kinderdagopvang, een bak met daarin blauwe of groene plastic slofjes, in verschillende staat van slijtage, die over de schoenen getrokken moeten worden. De reden, zo werd mij verteld, is dat veel mensen het vervelend zouden vinden hun schoenen uit te doen. Dus dan pak je gehoorzaam zo’n slofje uit die bak, maar vaak blijkt de eerste al door slijtage onbruikbaar te zijn en ga je op zoek naar een betere. Wil je niet hinkelend door de gang, dan heb je er twee nodig, dus loop je even later met twee niet al te gescheurde plasticslofjes om je schoenen naar je kind en gooi je ze weer in de bak als je weggaat.
Of ouders ooit gevraagd is of ze liever op plastic sloffen dan hun eigen sokken lopen, durfde ik niet te vragen, maar feit is dat het niet alleen wat ongemakkelijk voelt om als enige volwassene op sokken tussen veel anderen met schoeisel te lopen, het is, zeker tijdens de ophaalspits, ook niet geheel zonder risico voor de eigen tenen. Uit het gretige gebruik van de plasticslofjes afleiden dat daar de voorkeur algemeen naar uit gaat, lijkt dus een stap te ver.
Een snelle rondgang langs enkele webwinkels levert het beeld op dat honderd stuks plasticslofjes rond de 16 euro kosten. Geen kinderdagopvang of zwembaduitbater zal er zich dus een buil aan vallen, maar ik vermoed dat de maatschappelijke kosten daar niet bij zijn inbegrepen. Hoe lang de slofjes precies meegaan, is eveneens onduidelijk, maar gezien het aantal kapotte exemplaren in die bak zou ik zeggen, minder dan een week.
De getallen over hoeveel wegwerpplastic er elke minuut de oceaan in verdwijnt, zijn intussen bekend. Is het daarom niet een idee om een convenant of wat wetgeving op te zetten om te stoppen met die slofjes en gewoon even desgevraagd de schoenen uit te trekken? Ik zag op de kinderdagopvang al een paar ouders die dat deden. Zorg even voor sokken zonder gaten en het is geen probleem. Tenslotte is het er warm genoeg, ook in het zwembad.
Geef een reactie